Γράμμα αγρότη στα παιδιά του, εν Ανατολική Μακεδονία, τω σωτηρίω έτει 1970.

«Άννα, μάθετε (σ.σ. εσύ και ο αδερφός σου) ότι από υγεία δόξα τω Θεώ είμαι πολύ καλά. Οργώνω και ποτίζω τους χασλιαμάδες*. Δουλειά δόξα τω Θεώ έχω, είμαι ευχαριστημένος, αλλά λεπτά δεν έχω, στο καφενείο δεν μπορώ να βγω. Το καπνό το πούλησα και περιμένω κάποια λεπτά, λίγα, αλλά χρειαζούμενα. Τώρα που σας γράφω βρέχει, έτσι οι χασλιαμάδες θα φυτρώσουν. Εάν θέλει η μαμά να καθίσει λίγες μέρες ακόμη, ας καθίσει, αν θέλει πάλι να έρθει, ας έρθει. Τα καταφέρνω, πες της. Δώσε πολλούς χαιρετισμούς στον Νίκο, να διαβάζει, πες του, διότι ο καιρός (σ.σ. των εξετάσεων για το πτυχίο) έφτασε. Δε θέλω να μου πεις μεθαύριο ότι απέτυχε κι ότι εκείνος δε φταίει ή ο καθηγητής του τον αδίκησε. Εγώ μέρα- νύκτα δουλεύω, για να μπορεί εκείνος να διαβάζει. Έτσι, θέλω να είμαι ασπροπρόσωπος. Στο τελευταίο γράμμα σου, μου γράφεις ότι από τη δουλειά σου (σ.σ. στην πόλη) έναν απέλυσαν, δεν μου ξεκαθάρισες όμως ποιον. Θέλω μόλις πάρεις το γράμμα μου να μου γράψεις αμέσως , διότι στενοχωρήθηκα. Γεια σας, σας χαιρετώ όλους με αγάπη, ο μπαμπάς σας.»

_____________________________

*οι φύτρες του καπνού που σπέρνονταν στις παραλληλες σειρές χώματος («σανίδια») , για να μεταφυτευθούν αργότερα στο χωράφι, όπου και θα μεγάλωναν μέχρι τη συγκομιδή.

Σημείωση 1:Το  πρωτότυπο κείμενο/γράμμα έχει υποστεί επεξεργασία όσον αφορά στη σύνταξη και την ορθογραφία του.

Σημείωση 2: Η αγροτιά ανέκαθεν αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Δυστυχώς, θα τη δούμε να επανέρχεται σε παλαιότερες εξαιρετικά δύσκολες περιόδους και μαζί με εκείνην ολόκληρη η κοινωνία μας.